Ontdek Battambang

Hallo iedereen. Weer een update van mijn blog. We (saskia, iris en ik) zijn net weer terug gekomen in Siem Riep na een week geleefd en genoten te hebben in Battambang. We zijn daar bijna een hele week geweest dus er is weer genoeg om jullie te vertellen!

Een busreis van Siem Riep naar Battambang is niet lang, er werd gegokt op zo’n 5/6 uur. Gelukkig deed mijn buikje al veel meer zijn werk en durfde ik met een gerust hart de bus in te stappen. De busreis ging gesmeerd. Iris, Lianne en Regy zijn met de boot geweest (eigenlijk wel spijt dat ik dat niet gedaan heb) en hebben er zo’n 8 uur over gedaan. De busreis ging gesmeerd en we hebben er iets van 3,5 uur over gedaan! Ik was nog niet eens bijgeslapen zo snel ging het!
In Battambang uitgestapt en veel minder tuktuk drivers om je heen die je graag naar je hotel willen brengen. Uiteindelijk kwam er een mannetje aan die een briefje omhoog hield en naar ons lachte. Wij konden echt niet lezen wat daar op stond, maar dat kwam omdat tie het briefje ondersteboven hield, en jawel het briefje was voor ons bedoeld. Onze pickup was gearriveerd! We hebben samen met Peterhans, die er al was, een drankje gedaan en toen zijn Sas en ik al naar het guesthouse gegaan. Het guesthouse bleek op het zelfde terrein als een weeshuis te zijn, wat wel erg gezellig was. Dat hebben we geweten die week hoor! Gezellig alle kinderen op bezoek.
Op het terrein van het weeshuis ben ik wat rond gaan lopen en kwam in gesprek met een meisje Sofie. 19 jaar en woont al 6 jaar in het weeshuis. Spreekt heel goed engels en probeert sponsoren te zoeken voor een toekomstige opleiding international businisses.
Die avond hebben we met z’n alle gegeten bij het weeshuis samen met alle kinderen. Wij zaten wel aan een aparte tafel en er was apart voor ons gekookt. Wij hadden veel uitgebreider eten dan de weeskindjes. Tijdens het eten werden we geserveerd door Sofie. De rest van de week zijn we steeds door een aantal oudere kinderen bediend. Op deze manier leren zij hoe het is om in de horeca te werken en als extraatje krijgen zij het eten wat bij ons over is. De meiden lijken het leuk te vinden en dat vind ik het belangrijkste.
Ik weet niet meer precies in welke volgorde we wat gedaan hebben in Battambang maar ik ga proberen het jullie allemaal te vertellen.
We hebben een ritje door de countryside gemaakt. Hierbij brachten Smey (onze vaste tuktukdriver/friend in bb) en zijn vader ons per tuktuk naar het platteland. Een lange rit, maar deze heeft wel voor mooi uitzicht gezorgd. Prachtige rijstvelden en houten hutjes en dorpjes. Erg leuk om te zien hoe het leven buiten een stad is. De wegen daar waren wel erg slecht en meeste kon je niet eens een weg noemen. Meer een modderspoor met verschrikkelijk diepe gaten en kuilen. We zijn dan ook meerdere keren vast komen te zitten waarbij we moesten duwen. Dit zorgde voor spannende maar lachwekkende situaties. Bij deze tour zijn we ook weer lang een killingfield gekomen. Nog steeds grijpt het verhaal van de Rode Khmer me erg aan.
De hele ochtend hebben we hobbel de bobbel rond gereden en onze guide Ritthy heeft veel verteld. Na gelunched te hebben wou de helft van de groep terug naar het guesthouse. Iris, Saskia en ik vonden het wel leuk om even de stad te bekijken. Battambang kenden we namelijk nog niet. Smey heeft ons toen rondgereden door de stad en veel leuke/interessante weetjes verteld. Tijdens deze tocht zijn we langs de old market gekomen, de witte olifanten tempel en franse huizen aan de waterkant.
De volgende dag zijn we ’s avonds uit geweest! Saskia, Iris, Regy en ik, hebben 4 oudere meiden van het weeshuis meegenomen naar een kermis/festival/ho chi min expositie in de stad. Dit was echt geweldig. Die meiden waren zo enthousiast over alles! Helaas geen foto’s kunnen maken, want we mochten niks waardevols mee nemen. Als blanke konden we snel beroofd worden.
De volgende dag zouden we om 13:00 worden opgepikt om naar het huis van Ritthy’s ouders te gaan op het platteland om daar te blijven slapen. Mijn buik was nog niet helemaal in orde dus leek het ons slim dat ik niet bleef slapen. Op het platteland is hygiene en wc’s nogal schaars. Geen fijne combi als je herstellende bent! Ik ben wel meegeweest naar het huis. Smey had een meer stevige en grotere tuktuk geleend van zn pa en het beloofde weer een heftige rit te worden. Eenmaal aangekomen bij het huis was ik erg blij dat ik weer naar huis mocht die avond! Een rieten huisje, allemaal mensen die in Khmer naar elkaar bleren en niet doen alsof ze het leuk vonden dat je langs kwam, een rieten mat om op te slapen en een zeurende Ritthy die wou dat we taalles kregen. Ik vond het erg dapper van Iris, Sas en Regy dat zij hier wel hebben geslapen. Na het eten werd ik thuis gebracht op de scooter/motor door Ritthy, Smey en nog iemand. Ik denk dat mijn buikje erg blij was met het guesthouse.
De volgende dag ben ik vroeg opgestaan om mee te kijken bij de kick off van het luizen-pluizen project van Lianne en Marieke. Zij hebben via sponsorgeld een hoop verzorgingsproducten kunnen kopen en delen deze uit op scholen inclusief een bijbehorende les. In het weeshuis in Battambang hebben ze gewone kammen, luizenkammetjes en les hierover gegeven. Elk kind begin driftig te kammen en luizen te pluizen dus ik hoop dat dit een beetje zal werken. Later die ochtend kwamen de meiden terug van het logeren en die doken meteen weer hun bedje in. Niet zoveel geslapen dus!
Next day stond er een kookworkshop op het programma. Om 09:00 werden Sas, Iris en ik verwacht bij de Smoking Pot in Battambang. Ondertussen waren we al gesetteld in de stad en hadden we fietsen geregeld van het weeshuis. Harstikke handig om de stad te verkennen! Tijdens de kookworkshop zouden we 3 typische Khmer gerechten maken, maar eerst moesten we inkopen doen op de markt. Nou dat hebben we geweten hoor! Versere vis dan die van ons krijg je niet. Op de markt lagen ze in een plasje water te spartelen met z’n alle. Onze chef koos er 3 uit en dan werden die gewogen, kop er afgeslagen met een grote klap en voor je neus de schubben eraf gehaald. Heel smakelijk allemaal. De groenten en kruiden ging allemaal best, maar ook het vlees ziet er niet heel lekker uit op de markt. Overal grote lappen vlees op de grond en aan haken en daar kiest men dan z’n eigen stukje van. De kookworkshop was erg leuk! We hebben van alle recepten en meer een kookboekje mee gekregen. Helaas vond ik niks lekker wat we gemaakt hadden, maar dat kwam misschien ook door het beeld van de levende vis voor m’n ogen.
’s Middags hebben Sas en Iris een massage genomen door blinden mensen. Lijkt wel een hype in BB want in elke straat wordt dit wel aangeboden. Ik hoefde niet heel nodig de massage te krijgen nadat ik net had gezien hoe een mannetje werd dubbelgevouwen door zo’n blinde. Gelukkig hebben de meiden ervan genoten. ’s Avonds heeft Smey ons afgezet bij een lokaal circus waar kinderen verschillende voorstellingen geven. Dit was leuk joh! Zulke enthousiaste kinderen die echt knappe acrobatieke dingen uitvoerden in de tent. Door de kleinschalige en knusse tent kreeg de voorstelling bijna een intieme sfeer. Was heel leuk om mee te maken.
Next morning hadden we een aqaugym/joga les van Doreen (vrijwilliger bij het weeshuis). Bij een heel luxe resort hebben we heerlijk in het zwembad wat oefeningen gedaan. Dat was lekker joh zo’n zwembad, dat moeten we echt vaker doen! Daarna zijn Nienke, Sas en ik doorgefietst naar de bamboe trein. Iris was ondertussen aangevallen door het buik/darm virus en was nu de gene die ziek in haar bedje lag/op de wc zat. De bamboetrein is maar een rare ervaring. Op een treinspoor worden 2 assen gelegd en daarop een bamboemat. Met een soort buitenboort motortje werden we op vrij hoge snelheid voortgereden. Het is een 2 richtingsspoor en bij een tegenligger moeten passagiers van de treinen af, wordt er 1 helemaal afgebouwd en weer opgebouwd nadat de tegenligger is gepasserd. Wat een gedoe joh! En ik denk dat we wel 8 tegenliggers tegen kwamen, en maar op en af bouwen! ’s Avonds hebben we voor de laatste keer gegeten in het weeshuis en kregen we na het eten een traditionele dansvoorstelling te zien opgevoerd door de kinderen van het weeshuis. Daarna werd de ghettoblaster erbij gehaald en hebben we lekker gedanst op harde muziek. De kinderen, en ik, vonden het geweldig!
De volgende en laatste dag in Battambang zijn Saskia en ik met Smey naar de Killing Cave gegaan. Dit is een grot op een berg waar gevangen van de rode Khmer naar beneden werden gegooid. Ook al weer zo’n indrukwekkende plek! Verder gaf de berg erg veel mooie uitzichten over de omgeving. Alweer een geslaagd uitje. De laatste avond hebben we met de gehele groep, Smey en en vriend van hem, meegenomen uit eten. We zijn naar een Khmer Bbq restaurant gegaan. Hierbij kreeg je een soort bbq op tafel en kon je zelf je eten op klaar maken. Een soort gourmetten, maar dan anders. De bbq bestond uit een schaal hete kolen, waarop een soort tulband stond. Bovenop de tulband een groot stuk dierlijk vet wat langzaam smelt. Op de hete tulband kon je je vlees en vis bakken. Onderop was een soort ring waar bouillon in zat, waar je groenten en noodles in kon koken. Hierna zijn we nog een cocktail wezen drinken in de stad, welke ’s avonds best wel dood is. Er is bijna niemand meer op straat te vinden ’s avonds.
De volgende ochtend vertrokken Iris, Sas en ik weer richting Siem Riep met de bus. We hoopte op net zo’n soepele rit als de heenweg. Echter werd deze rust na ongeveer 2 uur rijden verstoord. Onze bus moest plots flink remmen en hard toeteren dus wij zaten allemaal van huh, wat is er aan de hand. Vervolgens maakten we een flinke klap. Iedereen stapte geschrokken uit de bus om te kijken wat er aan de hand was. Het bleek dat een andere bus niet had gezien dat wij remde en op het laatste moment probeerde te ontwijken. Dit lukte niet en deze heeft ons dus geramd. Deze bus zag erg echt super gecrached uit, stond schuin in de berm en mensen moesten via het raam de bus uitklimmen. Onder de bus lagen 3 scooters (gelukkig zonder mensen!) en er achter stond een auto die binneste buiten was gekeerd. Behalve 1 meneer met wat bloedende krasjes was er gelukkig niemand gewond geraakt! Ook wij mankeerden gelukkig niks. Maarja, wat dan. 2 kapotte bussen, midden in een dorp bestaande uit 3 houten hutjes, een groep mensen op straat, toeschouwers en bijna niemand die engels sprak. Wij hebben een tijdje zitten wachten samen met alle andere passagiers. Na een poos hadden we iemand gevonden die redelijk engels kon spreken en die kon ons vertellen dat er een vervangende bus onderweg was! Wat een geluk! Na ongeveer 2 uur zat iedereen, inclusief alle backpacks, weer in een bus en konden we onze reis voortzetten. Door alle spanning en adrenaline heb ik die 2e helft geen oog dicht gedaan in de bus!
In Siem Riep stond onze guide Wonder, blij als altijd, op ons te wachten. Hij had volgens mij het kleinste tuktukje geregeld om ons met alle spullen op te pikken, maar we zijn allemaal aangekomen bij het guesthouse. Gezellig samen met Iris en Sas op de kamer en we hebben nog net een randje wifi in onze kamer. Dat is pas luxe!
Ik ben benieuwd wat de paar dagen Siem Riep ons gaat brengen en ik zal jullie daarvan op de hoogte houden!

Even een poepupdate:
Zoals jullie misschien wel gelezen hebben gaat het steeds beter met mijn buikje. Soms protesteert ze nog wel eens en moet ik een sprintje trekken naar de wc, maar deze momenten worden steeds schaarser gelukkig! Hopen dat deze stijgende lijn blijft!