Een aantal ervaringen
Blijf op de hoogte en volg Sofia
15 Oktober 2013 | Australië, Mitchell
Goed, een nieuwe blog waarin ik ga proberen een aantal ervaringen te vertellen.
Om te beginnen met de bezoekjes aan het dorp Mitchell. Dit ligt 70 km verderop en is de dichtstbijzijnde plaats waar menselijke beschaving te vinden is. We zijn hier wezen eten op mn verjaardag in een reuze gezellig cafe met tl lichten (ik vond het te koud buiten). Behalve wat bars met dronken mensen is er savonds niets te beleven. Al was t toch leuk om ff de deur uit te zijn. Verder zijn we er een keer overdag geweest. Dan ziet het er wat gezelliger uit. Ik heb kaarten gekocht bij het postkantoor om te schrijven (wie oh wie..), garry en anika hebben me de rivier met strandje en picknickplaats laten zien en bij de bakker kan je gehaktTaartjes halen om op te eten.
Roma is een vrij grote stad op 1 1/2 uur rijden. Hier hebben we een volle dag doorgebracht met boodschappen doen voor een maand, lunchen en wat andere dingetjes kopen. Roma lijkt een leuk stadje met wat meer dingen te doen. Echter heb ik het nog niet echt goed kunnen ontdekken. We zijn in Roma ook bij n koeiensale geweest. Heel veel ruimtes waar koeien in kunnen, wat bieders en een man die onverstaanbaar de biedingen omroept. Wanneer de koeien zijn verkocht worden ze met paarden geleid naar een nieuwe ruimte waar ze worden gewogen. Door een dolhof van elektrische deuren (die worden bedient door mensen die rondlopen) komen ze uiteindelijk bij de weegschaal. Het verkopen gaat namelijk per kilo. Na het wegen worden ze met paarden en ruiters weer naar andere ruimtes gebracht, waar de koper ze kan ophalen. Erg indrukwekkend om te zien hoe t er aan toe gaat, maar het ziet er wel redelijk diervriendelijk uit...
We zijn nu een paar weken bezig met het werken met jonge paarden. Veel van de paarden die hier rondlopen worden gebruikt om te fokken, waardoor de jonge paarden pas na 1 a 2 jaar in aanraking komen met mensen. De rest vd tijd lopen ze los/wild rond in een groot stuk land. De eerste aan de beurd was Fox (die naam heb ik dr gegeven). Ik heb met haar mn allereerste join up gedaan (met uitleg en support van garry en anika vanaf de zijkant). Fox blijkt een erg rustig en lief paardje en al gauw had ik dr vertrouwen gewonnen en liep ze voor het eerst in dr leven mee aan een halster. Na wat daagjes met dr gewerkt te hebben, geeft ze ondertussen voorvoetje, loopt ze mee aan halster, kan ze n bit in, is ze gewend aan dekje en zadel en komt op me aflopen als bij dr in de wei sta. De volgende aan de beurt was Nathaniel. Ik begon weer met n join up, maar Nat gaf niet in. Op het moment dat ik mn geduld verloor heeft Garry t overgenomen. Nat bleek was chagrijnig en moest uiteindelijk met de lasso gevangen worden. Gelukkig kon ik derna vrienden met m worden, maar door zn gedrag heeft hij de bijnaam Cranky gekregen. Ook Crank loopt nu braaf mee aan het halster maar hij is nog wat onwennig met voetjes geven of het dekje. Wel is hij heel braaf met zn benen afspuiten (hij heeft een wond aan zn achterbeen die ik elke dag even afspuit).
Anika was al eerder bezig geweest met Diablo en heeft dat weer wat opgepakt. Voorlopig is Diablo nog haar project. Deze paarden wil Garry houden en zelf later berijden. Hij heeft er ook een paar die hij graag verkoopt. Door ook deze aan mensen te laten wennen kan hij er meer geld voor vragen, dus moeten zij er ook aan geloven. De eerste had na n half uur n halster om. Na wat oefenen loopt ze ook (meestal) braaf mee. De tweede is garry 2 dagen mee bezig geweest voordat ze Zich liet aaien. Daarna had ze zich snel overgegeven en kon ik vrienden met dr worden. Ook zij loopt nu braaf aan t halster mee. Ondanks het stroeve begin heeft Garry de tweede Lilly genoemd. De eerste heeft nog geen naam... Opties?
Voor nu genoeg geschreven. Groetjes en tot de volgende blog!
Om te beginnen met de bezoekjes aan het dorp Mitchell. Dit ligt 70 km verderop en is de dichtstbijzijnde plaats waar menselijke beschaving te vinden is. We zijn hier wezen eten op mn verjaardag in een reuze gezellig cafe met tl lichten (ik vond het te koud buiten). Behalve wat bars met dronken mensen is er savonds niets te beleven. Al was t toch leuk om ff de deur uit te zijn. Verder zijn we er een keer overdag geweest. Dan ziet het er wat gezelliger uit. Ik heb kaarten gekocht bij het postkantoor om te schrijven (wie oh wie..), garry en anika hebben me de rivier met strandje en picknickplaats laten zien en bij de bakker kan je gehaktTaartjes halen om op te eten.
Roma is een vrij grote stad op 1 1/2 uur rijden. Hier hebben we een volle dag doorgebracht met boodschappen doen voor een maand, lunchen en wat andere dingetjes kopen. Roma lijkt een leuk stadje met wat meer dingen te doen. Echter heb ik het nog niet echt goed kunnen ontdekken. We zijn in Roma ook bij n koeiensale geweest. Heel veel ruimtes waar koeien in kunnen, wat bieders en een man die onverstaanbaar de biedingen omroept. Wanneer de koeien zijn verkocht worden ze met paarden geleid naar een nieuwe ruimte waar ze worden gewogen. Door een dolhof van elektrische deuren (die worden bedient door mensen die rondlopen) komen ze uiteindelijk bij de weegschaal. Het verkopen gaat namelijk per kilo. Na het wegen worden ze met paarden en ruiters weer naar andere ruimtes gebracht, waar de koper ze kan ophalen. Erg indrukwekkend om te zien hoe t er aan toe gaat, maar het ziet er wel redelijk diervriendelijk uit...
We zijn nu een paar weken bezig met het werken met jonge paarden. Veel van de paarden die hier rondlopen worden gebruikt om te fokken, waardoor de jonge paarden pas na 1 a 2 jaar in aanraking komen met mensen. De rest vd tijd lopen ze los/wild rond in een groot stuk land. De eerste aan de beurd was Fox (die naam heb ik dr gegeven). Ik heb met haar mn allereerste join up gedaan (met uitleg en support van garry en anika vanaf de zijkant). Fox blijkt een erg rustig en lief paardje en al gauw had ik dr vertrouwen gewonnen en liep ze voor het eerst in dr leven mee aan een halster. Na wat daagjes met dr gewerkt te hebben, geeft ze ondertussen voorvoetje, loopt ze mee aan halster, kan ze n bit in, is ze gewend aan dekje en zadel en komt op me aflopen als bij dr in de wei sta. De volgende aan de beurt was Nathaniel. Ik begon weer met n join up, maar Nat gaf niet in. Op het moment dat ik mn geduld verloor heeft Garry t overgenomen. Nat bleek was chagrijnig en moest uiteindelijk met de lasso gevangen worden. Gelukkig kon ik derna vrienden met m worden, maar door zn gedrag heeft hij de bijnaam Cranky gekregen. Ook Crank loopt nu braaf mee aan het halster maar hij is nog wat onwennig met voetjes geven of het dekje. Wel is hij heel braaf met zn benen afspuiten (hij heeft een wond aan zn achterbeen die ik elke dag even afspuit).
Anika was al eerder bezig geweest met Diablo en heeft dat weer wat opgepakt. Voorlopig is Diablo nog haar project. Deze paarden wil Garry houden en zelf later berijden. Hij heeft er ook een paar die hij graag verkoopt. Door ook deze aan mensen te laten wennen kan hij er meer geld voor vragen, dus moeten zij er ook aan geloven. De eerste had na n half uur n halster om. Na wat oefenen loopt ze ook (meestal) braaf mee. De tweede is garry 2 dagen mee bezig geweest voordat ze Zich liet aaien. Daarna had ze zich snel overgegeven en kon ik vrienden met dr worden. Ook zij loopt nu braaf aan t halster mee. Ondanks het stroeve begin heeft Garry de tweede Lilly genoemd. De eerste heeft nog geen naam... Opties?
Voor nu genoeg geschreven. Groetjes en tot de volgende blog!
-
15 Oktober 2013 - 13:04
Charlie:
Wat een verhalen! Ben blij dat je het zo naar je zin hebt en kijk uit naar je volgende avonturen. Liefs! x -
15 Oktober 2013 - 17:53
Margreet:
Ha Sofia,
Je geduld wordt op de proef gesteld, met shoppen en met de paarden!
Wat een ander leven heb je daar, leuk om te lezen allemaal. Geniet er van en pas op voor de slangen.
xxx -
15 Oktober 2013 - 19:38
Hetty:
Oh Soof wat een super geweldig verhaal, ik treed in herhaling maar wat een ervaring.
Voorstel naam : Hetty hahahahah
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
15 Oktober 2013 - 20:59
Saskia:
Klinkt goed Soof! Heb je al zin in Indo? ;)
X -
16 Oktober 2013 - 12:34
Evelyn:
Ja, Sofia, is een heel ander leven daar.
En zoooooo groot daar dat je wat einden moet rijden om ergens te komen. Eindeloze vlakten en niet even snel supermarkt op de hoek.
Vindt het toch wel wat dat je die stap genomen hebt, en hoop dat je je daar al een beetje thuis voelt.
Maar met de paarden ben je al volop bezig, al heb ik daar totaal geen verstand van, dus dat zit wel goed.
Heb er geloof ik een keer op gezeten maar aangezien ik al 'hoogtevrees' heb op een krantje, kan ik het niet meer goed herinneren.
Zeker subiet geblockt ? En zelfs dat kan ik me niet herinneren..
En hopen dat je de daar vaak onverstaanbare dialecten machtig wordt. Haha...
Ik wens je een onvergetelijke tijd en blijf je volgen.
Knuf, Evelyn -
10 November 2013 - 13:45
Nadia:
Ah, wat een leuk verhaal Soof. Volgens mij is het hartstikke leuk daar met al die paardjes... :)
X Nadia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
